Een drukke week

Hoi iedereen!

Afgelopen week is er veel gebeurd en ik heb zelf niet eens zoveel speciale dingen gedaan. Laat ik maar beginnen bij de donderdag. De donderdag hadden we Mexico avond en het was zooo leuk! We hebben lekker gegeten, 2 mensen van het hostel hebben voor ons gekookt samen met de kokkinnen die hier altijd het eten klaarmaken. Samen met 2 andere mensen hebben we de tafel zo leuk mogelijk gedekt. Er stonden bloemen op tafel, 1 kaars en het bestek lag al klaar en de borden stonden al klaar. Het eten bestond uit wraps, heerlijke guacamole, fruit, een pittige pindasaus en een pittige tomatensaus. Iedereen was vrolijk en relaxed. Kortom een heerlijke avond.

De vrijdag gingen veel of op safari of naar Zanzibar, wat er tot leidde dat het rustig was op het hostel. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik het niet erg vond om eens een rustig weekje met weinig mensen om mij heen te hebben. Met weinig mensen om mij heen, bedoel ik natuurlijk dat er maar 15 mensen waren ongeveer (ja, dat is weinig voor Hostel Hoff begrippen). Mijn ontspanning van het weekend was dat we de zaterdag naar Milindi’s zijn geweest voor karaoke. Er was iemand van het hostel die iemand anders probeerde over te halen en uiteindelijk werd ik ook in het verhaal meegesleept. Je kunt het al raden. Ik stond uiteindelijk op het podium ‘I want it that way’ van de Backstreet Boys te zingen samen met een vriendin van mij uit het hostel. Het goede gedeelte was dat we het lef hadden om op het podium te gaan staan en dat we iedereen van het hostel die aanwezig waren hebben vermaakt. Ze waren zo trots op ons dat we het gedaan hadden! De verdere details zal ik niet meer vertellen en het filmpje wat gemaakt is, zal niemand kunnen vinden!

Toen het uiteindelijk weer maandag was en ik naar mijn stage moest gaan, bleken de dala dala’s in staking. Dit omdat de wegenpolitie meer belasting wilde krijgen van de bestuurders van de dala dala’s en zij dit weigerden. Echter als de dala dala’s niet meer rijden, ontstaat er een groot probleem. Veel mensen kunnen niet naar hun werk als de dala dala’s niet rijden. Ik heb ongeveer 45 minuten staan wachten bij het punt waar ik opstap. Er kwamen boda boda’s (brommers) voorbij en de mensen trokken de bestuurders bijna van hun boda boda af. Als er een auto langskwam vroeg deze het dubbele van wat mensen normaal moeten betalen en iedereen probeerde in die auto te komen. Het was een complete chaos! Uiteindelijk ben ik niet naar stage gegaan, maar heb ik huiswerk gemaakt aan de rand van het zwembad Honeybadger! Maar geen zorgen, ik ben donderdag een extra dag naar stage gegaan.

Op mijn stage zijn we druk bezig met de voorbereidingen voor ‘closing day.’ Er worden cadeautjes en square academic caps gemaakt. Sommige kinderen gaan weg en terug naar hun eigen omgeving. Deze kinderen zal ik waarschijnlijk nooit meer zien. Ik ben heel blij voor ze, maar aan de andere kant is het ook iets verdrietigs. Het zijn heerlijke kinderen die weggaan en ik weet dat ik ze ga missen. Maar gelukkig zijn er nog andere leuke kinderen op stage! En afscheid nemen hoort er nu eenmaal bij. Dat laatste heb ik woensdag gemerkt. Ik vond het erg moeilijk om een goede vriendin van mij te zien vertrekken. Zij was een geweldig persoon en hopelijk zie ik haar volgend jaar weer wanneer ze een ‘Europe tour’ wilt doen! Dus hopelijk spaart ze genoeg en dan zie ik haar volgend jaar!

Maar om weer terug te komen op mijn stage, ik heb er nu specifieke taken bijgekregen en dat is leuk, maar ook lastig. Dit omdat ik moet samenwerken met de leraren en hun niet het idee mag of kan geven dat ik hun taken van ze afneem. Vooral dat laatste vind ik lastig en ik heb dan ook mijn papa om advies gevraagd, dus dat ga ik maandag in praktijk brengen. En vandaag (zaterdag) ben ik naar een conferentie geweest over autisme. Helaas was het alleen herhaling voor mij, maar het was interessant om te zien hoe de aanwezige mensen hierop reageerden. En ze reageerden allemaal heel positief. Samen met een vriendin van mij waren we om 8.00 uur aanwezig om alles op te zetten, omdat het om 9.00 uur zou beginnen. Maar natuurlijk is het Afrika en kwamen om 9.00 uur de mensen pas en moesten we rond 9.30 uur weer alles ombouwen, waardoor we pas rond 10.15 uur begonnen met de conferentie. Het was zoals wij hier zeggen; ‘TIA!’ (This Is Africa).
Ook ga ik vanaf volgende week 5 dagen in de week stage lopen, zodat ik aan het einde van de maand april naar Zanzibar kan!

Hopelijk is het volgende week weer rustiger.

Tot de volgende keer!

Liefs,
Daisy