The beginning of a Journey
Door: Paul
Blijf op de hoogte en volg Daisy
18 Mei 2014 | Nederland, Tilburg
Vandaag is het iets meer dan drie maanden geleden dat Daisy is vertrokken naar Tanzania. Het goede nieuws is dat ze nog leeft, het slechte nieuws is dat ze nodig wordt gemist.
Laten we even terug gaan in de tijd. Daisy Neve, de Zeeuwse klei ontvlucht door te gaan studeren in Tilburg, bedacht dat ze eigenlijk wel iets meer van de wereld wilde zien. Alhoewel mij de overstap van het dorpse Biervliet naar het stadse Tilburg, al werelds lijkt, wilde ze meer. Tanzania kwam op haar pad en kon niet meer uit haar gedachten worden gepraat (ondanks verwoede pogingen). Ook het vinden van haar prins op het witte paard (of armoedzaaier op een kreupel schaap), kon haar niet weerhouden haar plannen door te zetten. Inmiddels is Daisy ingeburgerd in het Tanzaniaanse. Ze spreekt vloeiend Swahili en menig Tanzaniaan heeft om haar hand gevraagd. Ze is gewend geraakt aan het tropische klimaat, het uitzicht op de Kilimanjaro, pole pole, TIA, het zand, het hostel en de Tanzanianen. Haar boek ‘How to survive living in Moshi for Dummies’ kan op korte termijn worden verwacht.
En ik? Ik, de man op het lam, bleef achter. Gelukkig ben ik niet de enige verstekeling, waardoor we wekelijkse groepssessies kunnen houden. Net voordat Daisy vertrok en net nadat mijn contract bij Profource (sorry, ff reclame maken) was verlengd, heb ik mijn tickets naar het zonnige Afrika geboekt. Drie weken Daisy observeren in haar tijdelijke habitat, uitzicht op de Kilimanjaro, op safari, op het strand liggen, het tropische klimaat, mijn eigen kleren wassen in een emmer en een kans om de Delhi belly te herbeleven. Wie wil dat nou niet? Na mijn wilde reizen naar India en Zuid-Oost-Azië, zal ik het continent Afrika gaan toevoegen als bereisd. Ik ben er klaar voor en ik heb er erg veel zin in. Het psychologische experiment om 3,5 maand zonder mijn vriendin te leven heeft nu wel lang genoeg geduurd. Hoewel het klinkt als “gratis” relatiemaanden, kan ik het niemand aanbevelen. Rond de tijd dat ze vertrok, werd ‘All of me’ (John Legend) een hit. Ondanks dat we nooit samen naar dit nummer hebben geluisterd, doet het me altijd aan Ons denken. So far away, yet so close. Het afzien en het missen weegt nergens tegen op. Het vele skypen en skypechatten doet veel goeds, maar is niet hetzelfde als bij iemand zijn. En toch ben ik nog steeds trots op haar. Op het feit dat ze is gegaan, iets van de wereld wil zien. Op het feit dat ze zelf de kans heeft gecreëerd en gegrepen om 6 maanden lang te kunnen groeien. Ver weg van alle structuur, alle vrienden en familie en alle bekende culturele normen en waarden.
En nu? Nu pak ik mijn tas en ga ik daarheen. De planning? 24 mei heen, 25 mei hotsprings, 26 mei tot 28 mei Moshi en op 28 mei een dagje meedraaien op het Gabriella Centre. 29 mei op safari (hopelijk eten de tijgers mijn witte paard niet op), 2 juni weer terug in Moshi om te wassen, 3 juni naar Pangani (strand liggen), 10 juni terug, 11 tot 13 juni Moshi (met Kilimanjaro view) en 14 juni afsluitend een dagje en nachtje Lake Chala. Om vervolgens 15 juni terug te vliegen naar het beloofde land met een zak vol herinneringen, maar, helaas, nog zonder Daisy.
Paul
Laten we even terug gaan in de tijd. Daisy Neve, de Zeeuwse klei ontvlucht door te gaan studeren in Tilburg, bedacht dat ze eigenlijk wel iets meer van de wereld wilde zien. Alhoewel mij de overstap van het dorpse Biervliet naar het stadse Tilburg, al werelds lijkt, wilde ze meer. Tanzania kwam op haar pad en kon niet meer uit haar gedachten worden gepraat (ondanks verwoede pogingen). Ook het vinden van haar prins op het witte paard (of armoedzaaier op een kreupel schaap), kon haar niet weerhouden haar plannen door te zetten. Inmiddels is Daisy ingeburgerd in het Tanzaniaanse. Ze spreekt vloeiend Swahili en menig Tanzaniaan heeft om haar hand gevraagd. Ze is gewend geraakt aan het tropische klimaat, het uitzicht op de Kilimanjaro, pole pole, TIA, het zand, het hostel en de Tanzanianen. Haar boek ‘How to survive living in Moshi for Dummies’ kan op korte termijn worden verwacht.
En ik? Ik, de man op het lam, bleef achter. Gelukkig ben ik niet de enige verstekeling, waardoor we wekelijkse groepssessies kunnen houden. Net voordat Daisy vertrok en net nadat mijn contract bij Profource (sorry, ff reclame maken) was verlengd, heb ik mijn tickets naar het zonnige Afrika geboekt. Drie weken Daisy observeren in haar tijdelijke habitat, uitzicht op de Kilimanjaro, op safari, op het strand liggen, het tropische klimaat, mijn eigen kleren wassen in een emmer en een kans om de Delhi belly te herbeleven. Wie wil dat nou niet? Na mijn wilde reizen naar India en Zuid-Oost-Azië, zal ik het continent Afrika gaan toevoegen als bereisd. Ik ben er klaar voor en ik heb er erg veel zin in. Het psychologische experiment om 3,5 maand zonder mijn vriendin te leven heeft nu wel lang genoeg geduurd. Hoewel het klinkt als “gratis” relatiemaanden, kan ik het niemand aanbevelen. Rond de tijd dat ze vertrok, werd ‘All of me’ (John Legend) een hit. Ondanks dat we nooit samen naar dit nummer hebben geluisterd, doet het me altijd aan Ons denken. So far away, yet so close. Het afzien en het missen weegt nergens tegen op. Het vele skypen en skypechatten doet veel goeds, maar is niet hetzelfde als bij iemand zijn. En toch ben ik nog steeds trots op haar. Op het feit dat ze is gegaan, iets van de wereld wil zien. Op het feit dat ze zelf de kans heeft gecreëerd en gegrepen om 6 maanden lang te kunnen groeien. Ver weg van alle structuur, alle vrienden en familie en alle bekende culturele normen en waarden.
En nu? Nu pak ik mijn tas en ga ik daarheen. De planning? 24 mei heen, 25 mei hotsprings, 26 mei tot 28 mei Moshi en op 28 mei een dagje meedraaien op het Gabriella Centre. 29 mei op safari (hopelijk eten de tijgers mijn witte paard niet op), 2 juni weer terug in Moshi om te wassen, 3 juni naar Pangani (strand liggen), 10 juni terug, 11 tot 13 juni Moshi (met Kilimanjaro view) en 14 juni afsluitend een dagje en nachtje Lake Chala. Om vervolgens 15 juni terug te vliegen naar het beloofde land met een zak vol herinneringen, maar, helaas, nog zonder Daisy.
Paul
-
18 Mei 2014 - 13:58
Mirella:
Ahhh wat lief!! -
18 Mei 2014 - 14:42
Melanie:
Wat een mooi verslag Paul! Geschreven met 100% liefde -
18 Mei 2014 - 18:53
Eva:
Wauw! Echte liefde :D -
19 Mei 2014 - 09:15
Lonneke:
Wauw, ik ben echt ontroerd door dit verslag... Wat mooi! En Paul, ook jij heel veel plezier gewenst natuurlijk met deze gegunde reis maar vooral super leuk dat je je vriendinnetje weer in de armen mag sluiten :) -
19 Mei 2014 - 15:33
Daisy Neve:
Ahh, wat een lieve reacties van mijn lieve vriendinnetjes!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
