Krokodillen, aapjes, stage en ziek

Hoi iedereen,

Sorry dat deze blog iets later is gekomen, maar ik ben in de tussentijd ook ziek geweest. Iedereen die hier verblijft op het hostel krijgt buikpijn en heeft hier problemen mee. Dus hopelijk was dit mijn enige keer ziek zijn hier. En nu gaat het weer beter met mij, gelukkig!

Vorige week was mijn eerste week stage en deze week heb ik ook een dag stage gelopen. De kinderen zijn zo geweldig op mijn stage. Iedereen wil bij je zijn en jou activiteiten leren. Helaas spreek ik nog geen Swahili, maar maandag beginnen mijn lessen. Hopelijk kan ik na verloop van tijd praten met de leerlingen! Dan snap ik ook wat ze me vertellen en wat ze me willen laten zien. De kinderen snapten dat ik last had van mijn buik en dat ik daardoor niet op het Gabriella Centre was. Hierdoor hebben ze ook aan mij gevraagd hoe het met mij ging. Nu weet ik bijvoorbeeld dat 'tumbe' (geen idee of je het zo schrijft) buik betekent. Een aantal kinderen wezen naar mijn buik en staken hun duim op of het beter ging met mij. Dit was zo lief! Maar om weer terug te komen op stage zal ik iets vertellen over mijn activiteiten hier. Op dit moment ben ik vooral de leraar nog aan het helpen met zijn lessen in de 'special needs class.' Dit klinkt vreemd, omdat elk kind een stoornis heeft, maar sommige kinderen hebben meer begeleiding nodig. In deze klas is het mij opgevallen dat sommige kinderen zo goed kunnen leren en snappen het alfabet en kennen ook de cijfers in het Swahili! Het is zo knap wat de leraren voor elkaar krijgen met de kinderen. Ze weten wat welk kind kan en waar ze nog in kunnen groeien. Ook wordt er aandacht gegeven aan de dagelijkse activiteiten die de kinderen kunnen leren, zodat wanneer ze terug kunnen gaan naar hun eigen omgeving, ze voor zichzelf kunnen zorgen. De kinderen op het Gabriella Centre zijn tussen de 4 en 19 jaar, zo heb je ook een grote doelgroep die je kan bereiken. Helaas was mijn leraar deze week ziek, dus kon ik hem niet helpen. Maar ik vind het leuk en hij legt mij ook dingen uit. Hij staat ook open voor andere ideeën, ik kijk nu al uit naar volgende week en hopelijk is de leraar ook weer beter!
Ook is er een dramadocent. Hij doet spelletjes, traditionele dans en zang met ze. Iedereen wordt hierbij betrokken. Zowel de leerlingen, leraren, vrijwilligers. Tijdens het dansen worden de kinderen zo vrolijk! Ze kunnen niet stilstaan en er verschijnt een glimlach op hun gezicht. Dit is een heerlijk moment om ernaar te kunnen kijken. En tijdens het dansen helpen ze mij. Ze proberen het mij aan te leren door het voor te doen. Dat is zo grappig! De dramadocent komt 4x per week. Op deze manier leren de kinderen ook op een andere manier communiceren en kunnen ze zichzelf uiten. Ik denk dat dit een goede manier is, zeker omdat het zoveel plezier brengt bij de kinderen.
Na de lessen help ik de kinderen ook met het wassen van hun kleren. Dit is onderdeel van één van hun lessen. Dit heeft te maken met het aanleren van dagelijkse klusjes.
Kortom, ik geniet van mijn stage!

Afgelopen weekend ben ik de vrijdag op stap geweest. Ik ben naar Glacier geweest en ik merk dat het een hele andere cultuur is. Iedereen komt met je dansen en de mannen willen een blanke vrouw die zwanger van hun wordt, want dan moet je ze betalen, omdat je bij hun familie hoort. Op het begin ging het wel, maar op het einde grepen ze je arm vast. Dat vond ik minder. Ondanks de mannen heb ik wel een leuke avond gehad met mensen uit het hostel. We hebben veel gelachen en ze draaiden goede muziek! Dat is ook belangrijk.

Afgelopen zondag ben ik naar Lake Chala geweest. De natuur was echt adembenemend. Ik heb een hele dag genoten, alleen nog maar vanwege het uitzicht. We waren met een groepje van 5 personen en dat was voldoende, iedereen bleef bij elkaar en praatte met elkaar. We hebben daar ook gezwommen, ookal was dat best eng. Er gingen verhalen rond dat in 2002 er iemand was opgegeten door een krokodil. Iedereen was dan ook op zijn hoede voor krokodillen. Het schijnt dat er nu geen krokodillen meer in het meer aanwezig zijn, maar je weet het nooit! Ook hebben we bij Lake Chala aapjes gezien. Hier heb ik geen foto's van, want dan moest ik mijn camera halen en in het water gaan. En aangezien het best glad was om het water in te komen nam ik het risico liever niet. Desondanks was het wel een heel mooi zicht! De aapjes sprongen van de ene boom naar de andere en er waren er zoveel! Het valt me steeds meer op dat de natuur echt heel mooi is hier! Ook heb ik al een paar keer de Kilimanjaro gezien. Of de top dan toch! Het is zo vreemd dat daar sneeuw ligt, terwijl het zonnetje hier het merendeel van de dag schijnt.

Ik geloof dat dat wel alle verhalen waren die ik tot nu toe kan vertellen. Volgende week is er weer een update en dan kan ik vertellen over de Kilimanjaro marathon die ik zal rennen samen met de mensen en kinderen van het Gabriella Centre!

Tot de volgende keer.

Liefs,
Daisy