Projecten
Door: Daisy
Blijf op de hoogte en volg Daisy
13 Maart 2014 | Tanzania, Moshi
Hoi iedereen!
In de tussentijd zit ik al een maand in Tanzania! De tijd vliegt hier voorbij. Soms lijkt het alsof ik gisteren nog maar ben aangekomen in Moshi. Aan de andere kant lijkt het ook of ik hier al een eeuwigheid zit. Zo vreemd. Helaas denken wij dat het regenseizoen eerder is begonnen dan gepland. Zo ben ik eens teruggekomen van stage en het leek net alsof ik vanonder een douche kwam met kleren aan. Gelukkig schijnt het zonnetje, terwijl ik dit zit te typen. Ik hoop dat het vandaag een heerlijke dag wordt.
Vorige week vrijdag ben ik met 3 andere personen van mijn hostel meegegaan naar hun project. Ik vond het erg interessant, omdat het een vrijwilligersschool is. Dit houdt in dat er niet voor betaald moet worden, maar als er geen leraren zijn, dan wordt er ook geen les gegeven. Ik heb de mensen die op dit project lopen ondersteunt tijdens het lesgeven. De kinderen die op dat moment moeite hadden met het volgen van de les heb ik onder mijn hoede genomen. Ik ben apart met deze kinderen gaan oefenen en probeerde de kinderen te motiveren door oefeningen en bewegingen met ze te doen.
Na de lessen van de kinderen hoorde er een ‘health meeting’ te zijn, maar de ouders kwamen niet opdagen. Er waren wel ouders gekomen die willen leren hoe je producten kan maken, zodat ze dit kunnen verkopen op de lokale markt. Het was erg interessant om te zien hoe je van iets kleins een mooi product kan maken. En ook om te zien dat er een paar ouders gemotiveerd waren om dit te maken voor extra inkomsten.
Omdat wij nog geen Swahili spreken, is er iemand die ons helpt vertalen naar het Swahilisch. Helaas is deze man niet goed. Zijn Engels is erg slecht. Ook doet hij niets tijdens het lesgeven, soms gaat hij weg en anders zit hij in een hoekje niets te doen. Hij is eigenlijk de vaste leraar van dit project. Voor mij geeft dit aan dat hij een slechte leraar is. Zeker als ik het vergelijk met mijn eigen project. Daar zijn de leraren echt heel gemotiveerd!
Afgelopen maandag is ‘therapy week’ begonnen op mijn stage. Dit heeft voor mij ingehouden dat ik afgelopen maandag een hele maandag assessments heb afgenomen bij kinderen die voor deze week naar het Gabriella Centre gekomen zijn. Het was een lange dag voor mij, ik was om 8.00 uur aanwezig en mijn dag eindigde om 16.45 uur. Ik probeerde te verstaan waar de ergotherapeut en de ouder het over hadden, maar dit kostte mij meer energie en ik snapte er niets van. Uiteindelijk moest iemand het voor mij vertalen. Tijdens het gesprek tussen de ergotherapeut en de ouder, was ik bezig met het assessment af te nemen bij het kind. Dit hield in dat ik bepaalde puzzels moet maken, ik moest het kind laten schrijven en het kind moest met blokken spelen. Dit allemaal om te kijken of ze ruimtelijk inzicht hebben, of ze kleuren konden herkennen en of ze konden schrijven en lezen. Ook werd er dan gekeken of het kind de structuur kan onthouden van een getallenreeks. Aan de hand van het verhaal van de ouder en het assessment bij het kind, wordt een diagnose gesteld en waar we ons op gaan richten tijdens de ‘therapy week.’ Dit werd echter de dinsdagochtend besproken. Ook werden de activiteiten voor de kinderen besproken wat ze die week gaan doen. Uiteindelijk werd het in uitvoering gebracht. Ik vind het jammer dat ik het einde van de week niet meer mee kan maken. Ik zal maandag vragen hoe het met de kinderen is gegaan. Ik ben namelijk intensief met deze kinderen bezig geweest.
Ook verbaasde het mij dat de ouders te hoge verwachtingen hebben voor hun kind, dan dat mogelijk is voor hun kind. Op het Gabriella Centre lossen ze dit heel goed op door te kijken wat andere mogelijkheden zijn voor de kinderen. Ze kijken naar waar het kind goed in is en trainen hierop. Zo kunnen ze de ouders vertellen dat het kind niet goed is in lezen en waarschijnlijk niet naar school kan, maar dat het wel goed is in bijvoorbeeld het maken van sieraden. Het kind krijgt zo ook zelfvertrouwen en kan dan ook andere dingen leren. Meestal hebben de kinderen geen zelfvertrouwen als ze bij ons komen. Of ze zijn heel onzeker over de dingen die ze doen.
Verder heb ik geen andere dingen te vertellen over de afgelopen week. Ik ben voornamelijk bezig geweest met de ‘therapy week.’ Deze week heb ik nog veel andere dingen die ik ga doen. Ik ga namelijk meedoen aan het volleybal toernooi met mijn hostel en zondag ga ik een dagtrip maken naar de hotsprings. Dan zien jullie weer wat culturele gebeurtenissen die hier plaatsvinden.
Tot de volgende keer!
Liefs,
Daisy
In de tussentijd zit ik al een maand in Tanzania! De tijd vliegt hier voorbij. Soms lijkt het alsof ik gisteren nog maar ben aangekomen in Moshi. Aan de andere kant lijkt het ook of ik hier al een eeuwigheid zit. Zo vreemd. Helaas denken wij dat het regenseizoen eerder is begonnen dan gepland. Zo ben ik eens teruggekomen van stage en het leek net alsof ik vanonder een douche kwam met kleren aan. Gelukkig schijnt het zonnetje, terwijl ik dit zit te typen. Ik hoop dat het vandaag een heerlijke dag wordt.
Vorige week vrijdag ben ik met 3 andere personen van mijn hostel meegegaan naar hun project. Ik vond het erg interessant, omdat het een vrijwilligersschool is. Dit houdt in dat er niet voor betaald moet worden, maar als er geen leraren zijn, dan wordt er ook geen les gegeven. Ik heb de mensen die op dit project lopen ondersteunt tijdens het lesgeven. De kinderen die op dat moment moeite hadden met het volgen van de les heb ik onder mijn hoede genomen. Ik ben apart met deze kinderen gaan oefenen en probeerde de kinderen te motiveren door oefeningen en bewegingen met ze te doen.
Na de lessen van de kinderen hoorde er een ‘health meeting’ te zijn, maar de ouders kwamen niet opdagen. Er waren wel ouders gekomen die willen leren hoe je producten kan maken, zodat ze dit kunnen verkopen op de lokale markt. Het was erg interessant om te zien hoe je van iets kleins een mooi product kan maken. En ook om te zien dat er een paar ouders gemotiveerd waren om dit te maken voor extra inkomsten.
Omdat wij nog geen Swahili spreken, is er iemand die ons helpt vertalen naar het Swahilisch. Helaas is deze man niet goed. Zijn Engels is erg slecht. Ook doet hij niets tijdens het lesgeven, soms gaat hij weg en anders zit hij in een hoekje niets te doen. Hij is eigenlijk de vaste leraar van dit project. Voor mij geeft dit aan dat hij een slechte leraar is. Zeker als ik het vergelijk met mijn eigen project. Daar zijn de leraren echt heel gemotiveerd!
Afgelopen maandag is ‘therapy week’ begonnen op mijn stage. Dit heeft voor mij ingehouden dat ik afgelopen maandag een hele maandag assessments heb afgenomen bij kinderen die voor deze week naar het Gabriella Centre gekomen zijn. Het was een lange dag voor mij, ik was om 8.00 uur aanwezig en mijn dag eindigde om 16.45 uur. Ik probeerde te verstaan waar de ergotherapeut en de ouder het over hadden, maar dit kostte mij meer energie en ik snapte er niets van. Uiteindelijk moest iemand het voor mij vertalen. Tijdens het gesprek tussen de ergotherapeut en de ouder, was ik bezig met het assessment af te nemen bij het kind. Dit hield in dat ik bepaalde puzzels moet maken, ik moest het kind laten schrijven en het kind moest met blokken spelen. Dit allemaal om te kijken of ze ruimtelijk inzicht hebben, of ze kleuren konden herkennen en of ze konden schrijven en lezen. Ook werd er dan gekeken of het kind de structuur kan onthouden van een getallenreeks. Aan de hand van het verhaal van de ouder en het assessment bij het kind, wordt een diagnose gesteld en waar we ons op gaan richten tijdens de ‘therapy week.’ Dit werd echter de dinsdagochtend besproken. Ook werden de activiteiten voor de kinderen besproken wat ze die week gaan doen. Uiteindelijk werd het in uitvoering gebracht. Ik vind het jammer dat ik het einde van de week niet meer mee kan maken. Ik zal maandag vragen hoe het met de kinderen is gegaan. Ik ben namelijk intensief met deze kinderen bezig geweest.
Ook verbaasde het mij dat de ouders te hoge verwachtingen hebben voor hun kind, dan dat mogelijk is voor hun kind. Op het Gabriella Centre lossen ze dit heel goed op door te kijken wat andere mogelijkheden zijn voor de kinderen. Ze kijken naar waar het kind goed in is en trainen hierop. Zo kunnen ze de ouders vertellen dat het kind niet goed is in lezen en waarschijnlijk niet naar school kan, maar dat het wel goed is in bijvoorbeeld het maken van sieraden. Het kind krijgt zo ook zelfvertrouwen en kan dan ook andere dingen leren. Meestal hebben de kinderen geen zelfvertrouwen als ze bij ons komen. Of ze zijn heel onzeker over de dingen die ze doen.
Verder heb ik geen andere dingen te vertellen over de afgelopen week. Ik ben voornamelijk bezig geweest met de ‘therapy week.’ Deze week heb ik nog veel andere dingen die ik ga doen. Ik ga namelijk meedoen aan het volleybal toernooi met mijn hostel en zondag ga ik een dagtrip maken naar de hotsprings. Dan zien jullie weer wat culturele gebeurtenissen die hier plaatsvinden.
Tot de volgende keer!
Liefs,
Daisy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
